Bacadan tüten duman mı daha özgür,
gökyüzüne kepenk atmış bulutlar mı?
diye sormuştun ben giderken.
O zaman canın üzülmesin diye susmuştum,
şimdi yine sorsan,
yine aynı cevap gelir dilimin köprüsüne.
Bacadan tüten duman da gökyüzündeki bulut da
biz ne kadar özgürsek o kadar özgür
ki hapsolmuşuz atmosfere.
Koşsam, koşsan neye yarar,
dönüp dolaşıp aynı noktaya vardıktan sonra?
Bana kalbin dışında bir yer göster,
eriyip solmadığım.
Beni en çok ne zaman sevdiysen o anda dondur,
aklında öyle kalayım.
Bırak aynalar yalan söylesin,
gözlerinin kenarına iki çizik atsın,
belini büksün,
saçlarını döksün,
dudaklarını çentiklesin,
ellerine kahverengi sürsün, bırak...
Sen,
Kalbimde en güzel olduğun an hangisiyse orada kal.
#
Yeniden yaşamak mümkün değil,
yeniden çocuk olmak,
sonra yeniden dönmek,
Tüten dumanla bulutların ayırt edilmediği o gri günlere...
zy