Erken mi daha?

Nasıl tarif etsem,

Bazen ben bile hatırlamıyorum seni.

Fersah fersah uzaktasın,

Bir yandan da yanı başımda solukların.

Yani İzmir gibi biraz;

İçinde yaşamaktan mütemadiyen şikayet ettiğim halde,

Terk etmekten aciz olduğum.

Dışarıdan bakıldığında zengin bir şehre benzeyen,

Esasında koca denizinden başka hiçbir şeyi olmayan.

Dağınık, peş peşe sıralanmış, karman çorman satırlar gibi,

Yine de oku oku bitmeyen.

Kendine ait bir ruhu olsa da biraz beni taklit eden;

Gülersem gülen,

Ağlarsam ağlayan.

Bazen Karşıyaka vapuru gibi,

Menzilin olmadan bindiğin,

Sırf dalgaları koklamak

Ve kuşlara yakın olmak için.

Alabildiğine yavaş giden trenler gibi,

Sessiz sakin.

Çıksam yola şimdi,

Sana doğru.

Erken mi daha?

ZY