1 Ağustos 2014 Cuma

Bitmeyen Harry Potter Manyaklığım...

İlk kez potter'la tanıştığımda ortaokuldaydım. Sınıfın minicik kitaplığına arkadaşım ilk üç kitabı bağışlamıştı. O zamanlar benim için yalnızca bir çocuk filmiydi harry potter. Filmlerini izlediğim halde kim-olduğunu-bilirsin-sen'in amacını hala anlayamadığım sadece sihirli olduğu için kendine çeken bir çocuk filmi. Aslında ilk üç kitap bitene kadar hala öyleydi. Sonrasında içinde kaybolup saklandığım ve orada yaşadığım bir dünya oldu. Öyle ki son kitap elime geçtiğinde artık kaçıp saklanacağım bir yer olmayacak diye düşünüp ufak çaplı depresyona girdim :) Seri bitti ve ben gerçek dünyaya geri döndüm. 


Lise vakti gelip çattığında Harry'ye özendiğimden yatılı kalmak istedim :) Ve büyük çoğunlukla da fen lisesi hayaliyle(Nedir bu fen lisesi merakı? Tamam ben de onlardan biriydim ama şimdi dönüp baktığımda fen lisesinin kahrını çekeceğime daha normal bir lisede gençliğimi yaşasaydım diyorum :) ) uzak bir liseye yerleştim. Ranza üstünde kalıyordum ve son yıllarda uyku sorunuyla boğuşmaya başlayınca evden Potter'larımı getirip başucuma koydum. Bir on sayfa okuyordum ve sakinleşiyordum...Sonraları birkaç tur daha bitirdim bu seriyi. Annemin "Kaçıncı turdasın?" sorularına, hiç saymadığımdan cevap veremiyor ve gülüyordum sadece.:)

Neden bu kadar seviyorum sorusuna hala bir cevap bulamıyorum aslında. Harry başı beladan eksik olmayan bir çocuktu sadece. Ama yaşadığı olayları pek de dert etmiyor, düz mantıkla işin içinden çıkmaya çalışıyordu. Dersleri son derece berbattı ve ödevlerini son güne kadar yapmayan sorumsuz biriydi. Çoğunlukla anı yaşıyordu ve bu benim asla başaramadığım bir şeydi.
Son kitaba kadar kaybetmediği çok az insan kaldığı halde - bu benim kendi hayatımda en çok korktuğum şeydi - ümitsizliğe kapılmadan mücadele ediyordu. 
Galiba bilinçaltımda o benim olmak istediğim kişiydi.



Aslında konu Harry Potter'ı neden sevdiğim veya neden bu kitaplara taktığım değil... Kaçıp saklanabildiğimiz yerlerin ne kadar değerli olduğu. Eninde sonunda gerçek dünyaya döneceğiz, sonsuza kadar kaçmak mümkün olmadığı gibi doğru da değil. Ama kaçıp saklandığımız yerler bize sakinleşip, doğru kararlar verebilmek için zaman tanıyabilir...Hatta belki yol da gösterebilir. 

Harry potter'ı okumadığı halde çocuk kitabı diyenlere çok kızarım genelde. Ne var ki o bir çocuğun içinde yaşayarak huzur bulduğu kitaptı. Hala büyüyemediğimden hala kaçmak isteyebileceğim bir kitap...

Peki sizin kaçmayı sevdiğiniz yerler var mı?
Bir film olabilir, bir kitap, bir dizi hatta belki hayaller.


Pilozof

2 yorum:

  1. Hikayen çok tatlıymış :) Bende Harry ile ortaokulda tanışmıştım. Bunun içinde hep şanslı hissederim kendimi. Harry o zamanlar bir çocuk kitabıydı ve bizde çocuktuk zaten. Kitapta büyüdü zamanla bizde büyüdük.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bence de çok şanslıyız :) o yaşlarda okunabilecek en eğlenceli serilerden. yorumunuz için teşekkürler

      Sil