Ki alışılmadık da değil

Kimsesizler bahçesinde büyüyen mahşerim ben,

Dirilebilecekmiş gibi içimde bir yer;

Ses nefes yok,

Nerdeyim?

Adımı unutuyorum kimi zaman,

Ki alışılmadık da değil...

Kasırgaya tutulan bir bulutun gözyaşıyım ben,

Yağabilecekmiş gibi içimde bir yer;

Düştüğüm yok,

Nerdeyim?

Adımı unutuyorum kimi zaman,

Ki alışılmadık da değil...

Okyanusa bırakılan bir şişenin içindeki boş kağıdım ben,

Varabilecekmiş gibi içimde bir yer;

Adresim yok,

Nerdeyim?

Adımı unutuyorum kimi zaman;

Ki alışılmadık da değil...

Varılmayan kıyıların özlemiyim,

Işığı görünmeyen limanın belkisi,

Çıkmak üzere olan fırtınanın tedirgin bekleyişi.

Nerdeyim?

(ZY)