6 Mayıs 2015 Çarşamba

Aklımda bir resim var artık


"Bana bir hikaye bile anlatamayacaksan, ne diye duruyorsun yanımda?"
Göz kapakları kapalıydı, yüzünde hiç kimsenin duymadığı bir şeyi duyuyor gibi gizemli bir gülümseme vardı.
"Ne anlatayım?" dedi sıkıntıyla öteki. 
"Bilmem...Güzel bir şeyler. Gördüklerine dair..."
Görmek kelimesini nadiren kullanırdı; bugün onda farklı bir şeyler vardı. Yeni bir şey; durmayan, akıp giden, değişen.
"Çektiğim ilk fotoğrafı anlatabilirim." dedi öteki, garip bir sesle. "Onu daha önce hiç kimseye göstermedim."
"Mümkün olsa bana gösterir miydin?"
Kısa süreli sessizlik, odanın içinde uğuldadı. Hmmmm, diye ünledi adam 
"Hayır, göstermezdim." diye cevap verdi keyifle. 
"O zaman anlat bana, nasıl bir fotoğraf; insan mı var, nesne mi; siyah beyaz mı renkli mi? Anlamı ne? Kaç yaşında çektin?"
Adam, elini tutup kızı yattığı yataktan kaldırdı, dikkatle yönlendirerek pencereye götürdü. Perdeleri açtı. Işığın, kapalı göz kapaklarından yansımasını izledi. 
"Neden bilmek istiyorsun bunları?"
"Merak ettiğimden değil." dedi gülerek. "Anlattıklarını kafamda canlandırmayı seviyorum...Kitap okumak gibi ama daha kolay ve daha gerçek. Sanki yeniden görüyormuşsun gibi. Öyle mucizeler olur ya. Biri gözlerini verir sana ne bileyim, tıp bir mucize gerçekleştirir, araba çarpar, bir şey olur..." Gülümsedi. Gün ışığı, masum yüzünde, orada olmaktan mutluymuş gibi gereğinden fazla oyalandı.
"Böyle bir mucizeyle kıyaslanabilecek kadar güzel mi?"
"Belki biraz daha güzel."
"Yalan söyleme." dedi gülerek. Kız da güldü.
"Abarttım." dedi kabul ederek. Rahatsız etmeyen, adeta doğal bir ihtiyaçmış gibi ortalıkta dolaşan, kısa süreli bir sessizlik oluştu. Sonunda,
"Anlatacak mısın?" diye sordu canlı bir sesle.
"Evet, anlatacağım, evet..." dedi adam sabırsızlıkla. "Ama hayal kırıklığına uğramandan korkuyorum."
"Bende kırılacak hayal yok." dedi kız gocunmadan veya sitem etmeden. 
Bu küçük cümle, adamın içinde bir yeri acıttı.
"Tam anlatacağım, bir şey söylüyorsun, her şeyi unutup sessizliğini dinlemek istiyorum...Nasıl yapıyorsun bunu?"
Kız omuzlarını silkti. "Anlatmayacaksın, lafı kıvırıyorsun." dedi küskün bir sesle. Göz kapakları hala kapalıydı, gözlerinin ölü rengini çoğunlukla kimseye göstermezdi. Küçüklükten gelen bir alışkanlıktı bu. 
"Peki..." dedi adam mırıltıyla. "On sekiz yaşındaydım, ilk fotoğrafım özel olsun istiyordum; daha önce çekilmiş hiçbir fotoğrafa benzemeyen. Bir yandan da kendime saklamak istiyordum. Kimseye göstermeyecektim onu ki öyle de yaptım. Her neyse...Bunlar önemli değil. Elimdeki makineyi sımsıkı tutmuş, sahil yolunda dolaşıyordum. Sonra birini gördüm. Arkası dönüktü. Rüzgar çıkmıştı, siyah saçları denizden uzağa savruluyordu. Yalnız başına bir bankta oturuyordu. Daha önce çekilmemiş bir fotoğraf olmazdı bu; mutlaka milyonlarca benzeri vardı. Ama o an hissettiğim, daha önce kimse tarafından hissedilmemişti. Emindim buna. Zaten, görünüş aynı olsa da farklı olan hislerimiz değil midir?" Güldü ve kızın ilgiyle parlayan yüzünü inceledi. Mutluydu. Anlatacaklarını bir mucizeyle kıyaslarken samimiydi. Kendisini dinlemeyi gerçekten seviyordu. Bu gerçek de içini acıttı. Bir an susmayı düşündü ama çok geçti.
"Fotoğrafını çektim ve kimseye göstermedim. Benim bile bakmaya kıyamadığım zamanlar oluyordu resmine. Bencillik değil mi, bu? Bencillik evet, bana ne dersen de, haklısın."
Kız gülümsedi.
Adamın bencillikle ilgili söyledikleri umrunda değildi.
Güneş yüzünde parladı.
Tıpkı o gün sahilde olduğu gibi. 
Siyah saçları sırtına düştü, pencereden giren rüzgarla geriye savruldu.
"Aklımda bir resim var artık." dedi kız sakince. "İstesem de kimseye gösteremeyeceğim bir resim daha var, aklımda."

z.y.


11 yorum:

  1. Zeynep'ciğim senin hikaye yazmaya büyük yeteneğin var, sakın bırakma devam et ve roman yazmaya geçiş yap.
    Tebrik ediyorum.
    Müziği dinlemedim henüz keyfim yok ki, şu Bücürük bir iyileşse....:(
    sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim, böyle düşünmene çok sevindim..Bücürük umarım iyileşir :'( nasıl şu an, durumu iyiye gidiyor mu?

      Sil
  2. Çok beğendim canım hikayeyi :)

    YanıtlaSil
  3. Gerçekten. İnanılmaz guzellilkte..benimde&umrumda olmayacak bundan sonra..Adamın bencillikle ilgili söyledikleri umrunda değildi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim güzel bulduğuna çok sevindim :) Keşke benim de umrumda olmasa.

      Sil
  4. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  5. Oooo profesyonel yazıma geçmişiz:) Zaten iyi yazdığını biliyorum ama bu usta işi olmuş cidden. Tebrik ederim. Ben de çok beğendim.

    Devamı gelir umarım. Hem devamı gelsin istiyor insan hem de bu ikili çok güzel şeyler konuşabilir diye düşünmeden edemiyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Beğendiğine çok sevindim. Ama devamı gelmez sanıyorum...Daha doğrusu sen söyleyene dek hiç düşünmedim. Yazıda paylaştığım müziği dinlerken blogu açtım ve birden bu hikaye çıktı ortaya. Hesapsız oldu yani. Belki bir gün başka bir müzik dinlerken, hesapsızca devamı çıkar :) Çok teşekkür ederim tekrar.

      Sil
  6. Anlatımın güzelliğine ayrı, hikayenin güzelliğine ayrı beğeniler gelmiş, şimdi bir de ben beğenip nazar değdirmeyim :D

    Bu arada blogumda mimlendiniz efenim, bilgilerinize ilgiyle arz olunur (^_^)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. En kısa zamanda mime cevap vereceğim efenim :))

      Sil